امروز شرکت‌های بزرگی در جهان شکل گرفته که بین 50 تا 70 میلیون تن فولاد تولید کرده و با یکدیگر در حال رقابت هستند؛ بنابراین ما نیز باید شرکت‌های بزرگی با ظرفیت تولید چند ده میلیون تن فولاد داشته باشیم چراکه در غیر این صورت نمی‌توانیم در بازارهای جهانی رقابت کنیم و چنانچه به این امر توجه نشود، بسیاری از تولیدکنندگان فولاد کشور طی 2 تا 3 سال آینده به تعطیلی کشیده خواهند شد.

ادغام شرکت‌های کوچک فولادی کشور منجر به افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری خواهد شد؛ امروز شرکت‌های بزرگ‌تر زنجیره فولاد  ازجمله فولاد مبارکه، فولاد خوزستان و گل‌گهر، سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در حوزه حمل و نقل و تامین انرژی داشته‌اند، این در حالی است که شرکت‌های فولادی در مقیاس کوچک‌تر این ظرفیت را ندارند اما با ادغام آن‌ها می‌توان شاهد کاهش رقابت‌های مخرب در زنجیره فولاد کشور باشیم.

همچنین شرکت‌های فولادی زیادی در یک منطقه خاص جغرافیایی کشور فعال هستند که می‌توانند ادغام شوند و شرکت‌های بزرگ معدنی و فولادی نیز می‌توانند با یکدیگر تعامل و همکاری داشته باشند، به‌گونه‌ای که شرکت‌های معدنی اقدام به خرید سهام شرکت‌های فولادی کنند.

ادغام شرکت‌های کوچک و بزرگ صنایع معدنی از راهکارهای مهم برای حفظ صنعت فولاد کشور و رقابت‌پذیری در بازارهای جهانی است