به گزارش روابط عمومی ایمپاسکو به نقل از رویترز، شانس واگرای واردات این کالاها در نیمه اول سال 2024، بیش از آنکه با عملکرد اقتصادی هماهنگ باشد، با حرکت قیمت‌ها هماهنگی دارد.

این امر به ویژه در مورد سنگ آهن – ماده خام کلیدی مورد استفاده در تولید فولاد – کالایی که در ظاهر باید با توجه به مبارزات مستند و مداوم چین برای تقویت بخش املاک بیمار با آن مواجه می‌شود، صادق است.

در مقابل، واردات سنگ آهن در نیمه اول سال 6.8 درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته افزایش یافته و به 611.18 میلیون تن رسیده است که 35.05 میلیون تن نسبت به نیمه نخست سال گذشته افزایش یافته است.

افزایش واردات برای تولید فولاد بیشتر مورد استفاده قرار نگرفته است، بلکه از آن برای بازسازی موجودی‌ها استفاده شده است.

داده‌های شرکت مشاوره استیل هوم نشان می‌دهد که ذخایر بندری از پایان دسامبر 35.7 میلیون تن افزایش یافته و به بالاترین میزان در دو سال گذشته یعنی 150.2 میلیون در هفته منتهی به دوازدهم جولای رسیده است.

تصادفی نیست که افزایش موجودی تقریبا با افزایش واردات مطابقت دارد، اما این سوال باقی می‌ماند که چرا تاجران سنگ آهن و کارخانه‌های فولاد چین تصمیم به برداشتن ذخایر در زمان عدم اطمینان برای تقاضای فولاد کرده‌اند.

پاسخ به این سوال در قیمت نهفته است، چرا که قراردادهای بورس سنگاپور در پیش از اینکه در سه ماهه دوم سال در سطوح پایین‌تر تثبیت شوند، طی سه ماهه اول سال 2024 روند ضعیف‌تری در پیش گرفته بود.

قراردادهای سنگ آهن در سوم ژانویه به 143.08 دلار در هر تن رسید – بالاترین سطح آن تاکنون در سال جاری – قبل از اینکه در چهارم آوریل قیمت به 98.36 دلار در هر تن کاهش یابد.

از آن زمان، قیمت در روند نسبتا ثابتی حرکت کرده و در روز چهارشنبه به 107.48 دلار در هر تن رسید.

بر خلاف سنگ آهن، واردات نفت خام ضعیف بوده و پیش‌بینی‌های گروه‌های صنعتی از جمله سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و آژانس بین‌المللی انرژی مبنی بر اینکه تقاضای قوی چین منجر به رشد جهانی در سال جاری خواهد شد، نادیده گرفته شده است.

میزان واردات نفت بزرگترین واردکننده نفت خام جهان در نیمه اول سال 2024 به 11.05 میلیون بشکه در روز رسید که 2.9 درصد نسبت به 11.38 میلیون بشکه در روز نسبت به مدت مشابه سال گذشته کاهش داشت.

کاهش واردات نفت خام در بحبوحه روند رو به افزایش قیمت رخ داد، به طوری که قیمت‌های آتی شاخص جهانی برنت از 77.05 دلار در هر بشکه در پایان دسامبر به بالاترین رقم 92.18 دلار در دوازدهم آپریل رسید، چرا که اوپک و متحدانش در گروه اوپک پلاس تصمیم بر کاهش تولید را تمدید کردند.

مس و زغال‌سنگ

واردات مس نیز رابطه‌ای با قیمت‌ها نشان می‌دهد چرا که زمانی که قیمت‌ها پایین بود واردات افزایش یافت و پس از افزایش قیمت‌ها کاهش یافت.

واردات مس خام در نیمه اول سال 2024 با 6.8 درصد افزایش به 2.763 میلیون تن رسید که عملکردی نسبتا قوی به نظر می‌رسد.

اما آنچه شایان ذکر است اینکه واردات ژوئن 436 هزار تن بود که 15.2 درصد نسبت به ماه می کاهش داشت و ضعیف‌ترین واردات ثبت شده از ماه فوریه تاکنون بوده است.

واردات ضعیف ژوئن پس از آن اتفاق افتاد که قیمت جهانی مس لندن به رکورد 11 هزار و 104 دلار در هر تن تا تاریخ بیستم می رسید.

قیمت در سه ماهه اول در محدوده نسبتا باریکی در حدود 8هزار و 300 دلار در هر تن لنگر انداخته بود و به بالاترین سطح ماه می رسید.

با توجه به تاخیر بین تغییرات قیمت و ورود فیزیکی محموله‌ها به نظر می‌رسد که خریداران مس چینی واردات مس را در دوره متوسط قیمت‌ها افزایش داده‌اند، اما پس از رالی قوی تا بالاترین سطح ماه می عقب نشینی کرده‌اند.

آخرین کالای اصلی که نشان دهنده همبستگی با قیمت‌هاست زغال سنگ است که واردات چین با افزایش 12.5 درصدی در نیمه اول به 249 میلیون تن رسید.

در حالی که تقاضای قوی برق و تولید داخلی با مشکل مواجه شده است، تقاضای واردات را افزایش داده؛ شایان ذکر است که قیمت زغال‌سنگ حرارتی دریایی روند ضعیف‌تری داشته است.

زغال‌سنگ اندونزی با محتوای انرژی 4200 کیلوکالری در هر کیلوگرم – درجه‌ای که در میان شرکت‌های چینی محبوبیت دارد – در هفته منتهی به 12 جولای به قیمت 52.70 دلار در هر تن به پایان رسید که بر اساس ارزیابی‌های آرگوس - آژانس گزارش قیمت کالاها – تاکنون 9.2 درصد کاهش داشته است.

پیام کلی واردات کالاهای چینی این است که قیمت احتمالا مهمترین محرک حجم است و شرایط اقتصادی یک عامل ثانویه است.

چه عاملی باعث افزایش واردات در چین می‌شود؟